delen, radeloos soms lief
‘t leven dat m’n leeftijd niet blijkt
sepiakleurig in lichte heerlijkheden
en bittere nachten vol veelvoudige sterrenregen
’t klein geluk.
Delen, nog en opnieuw
duizelen van laag naar hoog en terug
verpozen in ’t kalme midden en vervoering vinden
tussen blanke lijnen op zon gemerkte huid.
Delen…
de subtiele materie
‘n gloed van duizenden vuurlichtjes
en de glimlach dat me tot ‘t bot steeds en altijd
diep ontroert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten