Blauwe walvis
‘K herken je, glimlacht hij
op vasteland bij avonrood
‘k herken je lief uit ver verleden
Ik ben wig tussen leven en dood.
Vouw dromen en kleine wensen
volg z’n blik, steeds berust
een dunne draad
heden en toekomst
melancholie aan Oostendse kunst.
Toe lief, luister;
Laten we stijgen! Hoe moeizaam ook
in blauwe lucht
zijn glimlach deint in stilzwijgen
hij houdt me tegen nog voor de vlucht.
We kijken verder een rode zon
lonkt vreedzaam boven de zilveren zee.
Ik moet vertrekken, neen lief treuren
waar ik ook ga ik neem je mee
…🖤…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten