Getemperd
’T is midwinter lief, midwinter in mijn hart
nuchtere ik krijgt bovenhand
onafwendbare stroom kolkt mijn lichaam
sleurt mee, ‘k volg gedwee
ogen omrand met zilte
ben de zwakste van ons twee.
Vandaag berg ‘k alles, duister krijgt z’n zin
geen gauwdief van licht zal ik wezen
geen sterke drager evenmin,
verdoof denken en ‘t galopperen van mijn hart
verhul wereld in spinrag
sluit ogen, neem jou mee
waar alles is gestart.
Dagen verstrooid lief, volg
tot bij dat sterrenmoment.
Nu kan ik slechts fluisteren in leegte
hoe dierbaar je bent
…🖤…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten