Mijn aloude lief,
vertel, vertel
hoe leeft men leven
en talloze zegeningen?
Als onherroepelijk dood
z’n schaduw werpt
op m’n gestel.
Hoe zweef ik?
Met ongekunstelde vleugels
op een onschuldige zomerbries,
als duister lonkt en flirt
om elke hoek.
Vertel, vertel,
In alle redelijkheid
hoezeer in grote spijt
ook u in onkunde zijt
’n barrière te plaatsen
tussen het opwellen van tranen
aan u gewijd
…🖤…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten