Epistel uit; Brieven aan
’t gebeurt wel, dat ik alleen achterblijf in kronkels van denken.
Dat ik verdwaal in wegen van woelige gedachtes of gevangen blijk in angstdroom.
’t Gebeurt wel, dat ik sanguinisch van aard te veel emotie plaats in dode bochten
doch sentiment en passie mij ook aangeboren blijken,
blijf ik bedeesd mijn vriend.
Bewust dat alles mij een impasse lijkt,
geduld dat een onzekere ik aanvaard en moeizaam leer.
Een teruggetrokken leven, is een leven
nimmer zal ik nog egoïstisch wezen
en vragen om de vleugels dat mij zo dierbaar zijn.
Lot, ik accepteer jou en word genoot.
Uw Lily May
…🖤…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten