Vrij

Verloren in zonlicht, 

tijd en zijn diepgang

oogst hij m’n glimlach 

vertrouwen, schenkt hij mij

wandelen we in tussenland

als spelende kind’ren, ravotten

om met stilgeworden gezichten

staren staan, naar blauwe vlinders

en vleugels van parelmoer.

Ragfijne vrijheid, we maken even deel

van zorgeloze ogenblikken

schaars doch betekenen zoveel

geen schimmen dezer dag! 

Enkel L'art poétique

zweven op zilte tonen

dansen zonder muziek

nippen van ’t leven lief 

zondermeer, zondermeer

twee harten, één ziel

ooit strijken we samen neer

…🖤…