Verloren in zonlicht,
tijd en zijn diepgang
oogst hij m’n glimlach
vertrouwen, schenkt hij mij
wandelen we in tussenland
als spelende kind’ren, ravotten
om met stilgeworden gezichten
staren staan, naar blauwe vlinders
en vleugels van parelmoer.
Ragfijne vrijheid, we maken even deel
van zorgeloze ogenblikken
schaars doch betekenen zoveel
geen schimmen dezer dag!
Enkel L'art poétique
zweven op zilte tonen
dansen zonder muziek
nippen van ’t leven lief
zondermeer, zondermeer
twee harten, één ziel
ooit strijken we samen neer
…🖤…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten