Hij verdween en geen bloem ter velde genoot nog bloesem. Een kilte veroverde het grijze rood en ik wist, ik wist begot al te goed, magie zou niet helpen. Z'n beoordeling werd secundair in gedachten en er is geen strategie. Enkel een doordacht besef.
De wilgen wisselen onderling gekreun en gezien omstandigheden schat ik de situatie in. Houd me staande, al brokkelt m'n sokkel en kan ik het gewankel nauwelijks meester. We deelden toen een 'Where the wild roses grow' - taaltje. Een eigen vorm van communicatie echter...
tijdens dit alles was ik vergeten
ook wilde rozen overleven kilte niet
...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten