Ergens onder raamwerk, klein en zwart
niet elementair perse
nauwelijks en immer onschuldig. Per slot van rekening
is geduld oneindig, een overdreven detail.
Het 'ik-hoor-daar-niet-gevalletje', blijkt element
van aandacht te worden, niet capabel te zijn
ongekende aspecten te dragen, maak ik de vinger vochtig
en wrijf met nultolerantie 't bizarre weg.
"Verdomme"
oprechte vloek wanneer ik merk dat 't verspringt!
Was geen raakpunt...zie je
Geen opmerkingen:
Een reactie posten