Waarom 't verhaal epiek vertoond?
Omdat er mythische kantjes bengelen, kriskras door de verhaallijnen.
Smeltende sneeuw of vergeten regendruppels. Pas achteraf blijk je natter te zijn dan toegegeven...
geen fictie en toch onwerkelijk, ze mag niet ontbreken,de hartverscheurende pijn, anders...waarover valt er te schrijven lief?
hartbrekende unieke metaforen, een knagend 'iets' dat ongeplaatst verder woekert tijdens eindeloze nachten. Omdat je droomt, controleert en een denkbeeld vormt. Zoals de droom dat ik op het kerkhof vond, tussen de rest van de dolende zielen, het stukje niet gespecificeerd symptoom dat ik gulzig wou absorberen.
Later bleek hoe waardevol hij was maar geen werkelijkheid kon verwerken...
Later bleek hoe ik z'n blank canvas was...hij schilderde de naakte ik...
Later bleek dat hij zou breken wat over was...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten