woensdag 29 november 2017

Doorn



vergeef ’n gek z’n gewauwel
wanneer ’t blad valt 
en zon mooier weest
dan daags ervoor
almaar mooier 
zoals verhalen
geoogst uit gesloten mond
en mijn gezicht
voor ’t gesloten raam

vergeef ’n gek z’n gewauwel
wanneer ’t blad valt


maandag 20 november 2017

Perspectief

Jammer voor de rozen...
‘Vergeef me dan het huilen lief’


de zee prevelt
onverstaanbare dingen, tussen wind en gekrijs 
klein gefluister, iets geheims.
Ik, gespleten ziel
’t hart ter harte
hou de wintermorgen vast
als ’n roestige melodie
speelt voor mij, klanken van heimwee
noodlottig, noodlottig
‘k ben niet waar mijn lichaam huist
zoveel verder dan dichtbij


maandag 13 november 2017

Grafbeeld


’t waait binnen,
dofgrijze lucht en zilt verankerd
’t briest licht liefste
langs marmeren huid
er huist nog leven
tussen diepveneuze tinten
en glanzende ogen
m’n melancholie kent geen gehoor
& gehuil breekt dra ’t mistgordijn verdwijnt.

Geen lelies aan deze tombe vriend
Mijn ziel waart elders

donderdag 9 november 2017

Butterfly in a box



Butterfly in a paperbox

I carved a wooden heart
let darkness claim beat 
waxed a pair of smitten eyes
no secrets to keep
my playground is your town love
dolly-people ‘r toys
these rotten cemetery streets
and purple vained boys
if I had the will to grow
wild flowers out of dust
this place would stay a hole
nobody’s to trust


woensdag 8 november 2017

Nummer 2



af en toe kronkel ‘k
das wat streelt op huid
wat spreidt in ‘t denken
de laatste gedachte

af en toe ruis ‘k
bomenlang in wilgentakken
zuchtend aan je oorschelp
nimmer in bereik

stilte, nu ben ‘k
‘t gebaar eenvoudig geboren
‘n wimper in bries
overal en toch verloren

...

maandag 6 november 2017

witte raaf


er zwerft 'n witte raaf
z'n kleine schaduw huist zerken
van ongekende zielen op rust
zwartwitte gelaten verwrongen
in grimas van rust of angst
soms ongeloof over hoe snel dood
hen inrekende en meevoerde.
De raaf daarentegen
vlucht door gekende dodengangen
zijn vaderlandse grond, zijn trouw
waar eerder een jaartal bloeide
en mijn vingers je hand omsloten
'k verborg 't herleven die dag
maar even huisde er leven in niemandshart
er heerst nog steeds 'n witte raaf
maar zeldzaam lief, zeldzaam
'k zoek niet hem gevangen te nemen
enkel te leren, mij niet te vrezen
 
...




tot op het bot




Mijn lief,
vergat dat ik; Mens met 't ondervulde dromen
meeruis tussen papavers en riet
dicht bij eb en vloed schuil in 't tikken van tijd
wil vergeten over gisteren en wat morgen komt

Mijn lief,
vergat dat ik; Menselijk reageerde toen 't hart schuifelde
en enkel zomerregen troost bood
tussen marmeren stenen en witte kiezels
en de gedoofde namen onder de witte bruidsluiers

Mijn lief,
vergat, vergeet en leeft
wanneer zijn luisterloze ziel
langer zwijgt dan wat zijn gezicht markeert

Wellicht ben ik vergeten, mijn lief
dat jij vergat


 

 

 

donderdag 2 november 2017

Mixed Media @rt


To die for


talking to your shadow whether it’s real or not
talking to your silhouet as I drift to sleep
I’m not crazy, just different
and when I love, my love
my heart takes notice of the imprint you leave. 

In mind and soul, I’ll keep you close
safe in the locker, a cross my heart, a cross my heart
burried for century’s now along my side 

love never dies