Wie me leest,
ziet of spreekt nooit
daar ‘k ben dicht en vaag
’n tikkeltje vreemd.
Schiep wie ik was en sterf
tomeloze woedes,
was duisternis voorbestemd.
De balzaal leeg, doods en obscuur
doch ik dans met ’t spiegelglas
masker te hand
blijven dromen, bezeten
gedwongen
kan geen moed vergaren
m’n wereld is verzonnen
…🖤…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten