Kon ik maar
over velden zweven, bries op schemering
keren, geduldig
zorgvuldig
lentebloesem glinstert op vleugels
Kon ik maar
ontvouwen, beschouwen
ruisen in tegenstem zodat ik huid
gehavend en kil
zalven kan, lief
voor mijn voeten, kromt ‘n wezen
klein, fragiel, contouren van een vlinder
vervormd, misvormd en reddeloos zo blijkt
geen eerste vlucht, geen pril bestaan
kon ik maar, kon ik maar
..🖤..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten