Malaga most wanted.
In 2015 adopteerde ik een Spaanse hond. Geen Greyhound zoals velen nu al zouden vermoeden maar een gewoon plaatselijke gitzwarte zwerfhond. Ze zou een geschenk zijn voor mezelf en gezelschap voor mijn twee andere sloebers Shadow en Pebbles.
Het kiezen van zo een hond is precies bladeren tussen modemagazines. Sylass heeft mooie rechte oren en Molly haar hangtepels zijn zo schattig. Pongow is nét iets te ADHD’erig en goeie ouwe Rex, tjah, iets te oud. Mijn keuze viel op een ineengedoken zwart hoopje hond. Giséle.
Reeds zo een twee weken vaste resident van de dodencel. O jawel, in Spanje kennen ze dodencellen voor dieren.
Degenen die dieren mishandelen daarentegen kennen zon, zee en tapas. Geen dodencellen voor hen uiteraard. Wel vol culturele uitstappen naar ‘kijk hoe we een stier martelen en doden!! Voor fun.’ En ‘kom je mee naar ons, we hangen Greyhounden op, familiedag?’
Na een paar maanden getouwtrek mocht ik in juni 2015 Giséle afhalen in Zaventem. Wat een gedoe bij hun aankomst. Eerst alle passagiers, daarna al hun vette koffers met marginale souvenirs. Dan een twee uur durende siësta en pas dan een grote rolkar met daarop een 9-tal kooitjes.
Onze honden.
De eerste aanblik van Giséle was ellendig. Ze had littekens over heel haar lichaam. Er was meer naakt dan vacht en schamele plukjes gitzwart haar schoten her en der omhoog. Het dier rook alsof het eigenlijk al was gestorven. Mijn gemoed schoot vol. Ik huilde niet alleen omdat ik eindelijk het dier kon helpen maar ik huilde vooral door onmacht. Wetende dat ginds nog zoveel dieren Giséle haar lot deelden.
Iets moois gebeurde echter toen ik haar in de auto stak en richting De Haan reed. Instinctief legde ze haar kopje op mijn schouder. We voelden allebei dat het goed ging komen.
En zo geschiedde. Na gezonde maaltijden, veel aandacht van mezelf en haar zusjes werd Giséle de prachtige hond die ze altijd was.
We naderen nu bijna de zes jaar dat Giséle één van mijn trouwste vrienden is. Twee jaar geleden kreeg ze het Cushing Syndroom en ook 2 van haar teentjes werden geamputeerd door een ongekende infectueuze ziekte.
De kosten voor haar gezondheid zijn hoog. Maar alle liefde die ik van haar krijg weegt er zeker tegenop. Ze is mijn soulmate.
Mijn Giséle, you are beautiful
Geen opmerkingen:
Een reactie posten