Rode verkeerslichten in Brugge. Ze houden een eeuwigheid aan.
Het wachten op groen licht laat mijn oog dan ook verdwalen naar wat er rond mij gebeurt. Dromerig en nieuwsgierig naar de vanzelfsprekende details.
Vandaag mocht ik getuige zijn van foeragerende en speelse Kauwtjes. Prachtig hoe deze nauwe verwanten van de raaf spelen in een mistige weide.
In de korte tijd dat ik hen zonder schroom kon bespieden zag ik hoe een jonge Kauw zonder staart en enkele witte vlekken gewoon kon meespelen.
Zijn behendigheid was uitstekend en de andere Kauwen behandelden hem als en volwaardig lid van hun clan.
Het deed me iets.
Anders zijn kent in het dierenrijk geen betekenis. Een witte raaf is een zeldzaamheid en de drijvende zeeslak lijkt een soort alien.
Maar ze bestaan en nog belangrijker ze co-existeren met elkaar.
Ik rij door en denk aan de leerkracht wetenschappen die ooit mijn volledige klas probeerde wijs te maken dat dieren geen gevoel kennen. Hoe verkeerd was die mens niet.
Ik vraag me af of hij nog zo zelfzeker is van hetgeen hij toen verkondigde.
Ik weet beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten