I, Lily May/fotografie

Garden

Nieuwjaar

mijn beste wensen voor het nieuwe jaar,

om middernacht;
kus je iemand
kus oprecht
schud de hand
oprecht

anders doe het niet

de wereld draait al vals en leep genoeg.

bedankt aan alle handen die me oprecht boven water houden❤

Lily May

Colloïdaal

’t blijft stil, klein verlamd
in hoekjes van geheime tuinen.
Ik, blootsvoets,
’n sleutel te hand
wandel kilte voorbij
doch ‘t schroeit lief
’t ijzige brandt dwars door huid

links
de brievenbus,
geen brieven, geen liefde, geen aanstellerij...

enkel de zilveren vleugel
van jou...voor mij


...

Save all animals 🐾

War horse/ woensdag op 4

George Michael + 2016

What a crappy year 💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔💔

Champagne op het strand...

'wie speelt je dromen?', vroeg 'k
nu geen enkel taal je spreekt
ik begrijp, ik begrijp

treur zonder wantrouwen je beslissing
en schuim onze zomer telkens en opnieuw af.

Beetje verdoofd, beetje doods
beetje je ne sais quoi
doch, we waren gesalonneerd in ieders hoofd
schilder en dichter, 't hoofd vol kunde, jij

Nu rest,
de burcht rond m'n lichaam en 't wezen duister
heb in geen tijden lief,
Zo ne les geleerd

...

@ thunder bay

'a heart can only take so much'

hear no water, see no lights

sitting along the shore

grieving sea

would invite love, you

sit here with me

once and a while

just staring @ the sea

nothing more
nothing less

Hear no water, see no lights

and icy waves crawl upon my skin

I need to go, cause staying 

doesn't make sense

You ain't coming back

...

💌

Lily May

Cause there is no place like De Haan

There's a hole in the world like a great black pit

and the vermin of the world inhabit it

and its morals aren't worth what a pig can spit

and it goes by the name of De Haan

Lily @rt

't goei leven

’t goei leven


Gefascineerd zou ‘k blijven staren. Goudvissen in de aquarium, trots, fier en gracieus. Zij staren terug met ’n andere gedachte. Echter, ’t gezelschap kreeg in korte tijd een dogmatisch tintje. Gerafelde vinnen, gouden schubben zweven in kristalhelder water...

Vermoedelijk zit een roofvis verborgen achter een van de majestueuze schoonheden en dit trekt een lelijke vette streep door dit sprookjesachtig aquatopia. 

Doet me denken; m’n wereld is aquarium geworden, koel, meervoudig simpel doch reëel. 
Mijn vinnen gevlad, schubben geschaafd en diep verscholen in de oogkas van ’t grijnzende schedel schuil ik...

Geen mystiek, enkel troebel slijmerig water. Vallen en opstaan is onmogelijk als je kruipt


...

Declaratief

Apart,

een genre

met vreemde elementen.

Geen verschijnsel,

 een onbelangrijk element.

Lapjeshart, antithese

geen argument

geen leven

.,.

Twintig jaar

waarom 't toonbeeld houden
beschadigd en oud?
wanneer doorzetting middelen heiligt,
en tegenstanders gestorven zijn

waarom lief, ik vraag...ik vraag

verwerp vaandels,duister als nacht
verzwak woede, verzwak wat schuilt
immers grimmig en laks.

Zwerf verder dan waar voetstap staande houdt
je keerde ooit
en eens terug

...

The Notebook

Allie: Why didn't you write me? Why? It wasn't over for me, I waited for you for seven years. But now it's too late. 
Noah: I wrote you 365 letters. I wrote you everyday for a year. 
Allie: You wrote me? 
Noah: Yes... It wasn't over, it still isn't over.

Forced My hand

o love, o love
ain't we greater then the Willows
whispering outside?

feather on wind, and coward you are
leaving the poet, surely with no soul

vicious, vicious love
lord of colder heart you civilised prince

left me in the dark
at world's very end


...1880

The place right outside

no fight love
no more fights
rest words, keep my head
eyes below, ashamed
always ashamed
be what I am

Don't want much
anything at all
beaten, broke and lost
thank you life, if earth is now
what's hell like? love?



...
1880

not waving but drowning

Revolutionaries, a glass of frosty wine

might better been than silence sweet
as asking why provides no answer of help
Don't you feel, feel as pointless and old dear?
Or is it only fear I hear, rustling prettier than night

Soon frost, colder than thou will break earth
cracked and thin, my darling friends
socalled icicle friends
aren't around
when writing ends

...

Troubled

night has fallen
troubled mind
so it seems
it's just you and I
flowers dying Autumn rain
the wise men said;

 no pain, no gain


night has fallen
on stone hearts all over town
and sorry, you get what you get
there is no thougher me...
she's just no longer around

..,

Wrak

glorieuze uitspatting
hard, hard...keihard
alsof waarachtig, 'k ben

Hoogdravend? Pralend?
neen, 't lichaam lood lief
ziel gehavend
geen valse ik of
onecht hart

dat is 't em juist
harde mensen overleven


...

when the fish don't bite...anymore

Lily@rt 

uneasy lies the head that wears a crown

Situation;Precair Spoiler

take a pin love, dontcha know?
we all pay the price
@some point
take the damned pin love
burst bubbles
claim back live
backwards sin
all was created to break
hearts, misery, joy
you

beyond the mark
Lily, Lily be gone
seriously though
when are you coming home?

...

Fluweel zwart Mitsubishi

sprankel hoop
spinrag fijn
fragiel, 'k koester,
adem niet vrij
doodskloppertje tik
doodskloppertje tak
spoorloos hij blijft
verloren in de nacht
heimelijk huichel 'k
duisternis voorbij





...

Angstaanjagende schoonheid

'oorlog woedt lief'

duidelijk en minstens al 'n helft verloren
eigenaardig apart
ijzeren staven woekeren m'n vleugels
doch 'k sta

iedere vuurgloed
elke parel op venster

recht
terecht

...

Kleine vleugel

'k verzamel de vlinders
tijdens nachten obscuur en duister
de slapeloosheid tegen

De stolp vol, de lippen droog
en de liefde dood
gedood
vermoord

noem de verzameling toewijding
noem het dwang of stuipen van het opofferend hart.

Ternauwernood
tikkende vlindervleugels onder de stolp
kreetjes, codes, wanhoop

we delen kennis
zij en ik

'Afwezigheid dood liefde niet,
tenzij ze al ziek was bij 't afscheid'

...

Gepsychologiseer

Je hoeft niet te tutoyeren,

uit prestatiedruk,

uit domheid.

Spreek me aan,

zoals ik ben. Noblesse oblige.

Ne ce pas?

Per definitie,

woorden afklokken,

niet mijn ding.

Ijzebel

En ik vraag,

hoe je stem stilzwijgend mooi verder klinken kan

 dan de woorden die je spreekt.

 Onjuist gelijk

 'ik ben de dromer'

zwevend langs het dodenraam
slechts van tijdelijke aard

Le Loup Garou

Gemoederen beroeren, 

le trésorier

la vie compliquée,

te weinig invloed.

Meehuilen in de roedel?

Neen,

eenzame wolf.

Draconisch, ik moet.

Enkel voor mezelf.

Nepenthes

zoete valkuil,

zonnedauw, zonnedauw

je lokt,ik blijf.

Confidence pour confidence.

Ik vertrouw

Freudiaanse Nathalie

Het hout kil, m'n handen warm

uit geen klanken, slechts eigenschappen van het hart

tik...tak...

intensiteit, per definitie

kent geen amplitude.

Ik tril, jij trilt...

in afwezigheid van theorie, verbind ik het praktische

nog even niet.

The last post

m'n laatste strohalm
krak, krak...brak

'k heb je nooit gekust met twijfel'

...

't elementair

zielewezen, ik
verbogen in leven
afkerig toch, lief

de solitair
m'n shaduw
m'n rijk

alles valt
takelt en sterft
't groeiend verdriet

de eenzame erft

...

Almost November Rain

Lily ❤️ Dogs

Chain reaction

hartstocht

bloeiende papavers

't robijn hart

bloedrood

dood

ontzield

verlaten

vlucht

droomvlucht

en ijsvlinders op 't land

eenvoudig doch ernstig

m'n vingers verbrand

...

Rose

what's above love?

above the sky?

As you believed in dreams

never truly did I

no chains bind us

and each passing day

I harvest silence and age

What is above love?

Above the sky?

the same old blues

and the wondering why

...

Crazy dog lady ❤️

Love comes with fangs❤️

Different Reality

Different Reality

So,

we are dealing with fools

deceiving

out of trust

out of love

pay no attention to mumbling

between lines love,

or the madwoman-tears

filling this Autumn sky

the boatman is waiting

I earned my coins

my time

our time

never forget

we are dealing with fools

...

Lily May Riddles

I'm your friend too

The Lily fall

The Lily fall

misschien is het instinctieve zelf m'n val? Psyche, uitvergroot op kleine schaal, bezocht en bekeken
onaangeroerd gebleken, de angst reëel, te victoriaans. Mijn postduiven sterven vriend, geen enkele haalt de terugreis. Boodschapjes verloren, gestolen, ingevroren in aardse platteland of 't roverbos in en...bezwijkt.

't wachten leegt mijn hoop, het hart bodemloos en deze toestand zou periodiek wezen vertellen de barmhartigen. Doch dit alles sluimert al jaren. De gestaltes ontzagwekkend, de gewaarwordingen levensgroot...je blijft weg, de postduiven ook.

Duisternis vormt beeld naar de dichter...schrijf nimmer meer omdat ik nooit was

...

Bye painter...

I am

Alles over

'bewustzijn en bewust zijn...'

alles kent geen plaats
nachtmerrie
realiteit
voortdurende afwisseling
tergend

omstaanders
ingelijste meningen
zwart-wit, ongezouten
geen moer te draaien

doch gemengd
ze herleven

...

Something happened on the way to heaven

The most wonderful time

Caterpillar

Nadien

Verstommen

't beeld verstommen

en stranden waar vloed

z'n hoogste toppen reikt

zand op wimpers

tranen van zilt

ben niet stuk

doch gebroken

door herfstzon op water

gedeeltelijk verblind

...

De zomer die nooit was

Misschien was het beter nooit geweten...

Misschien denkt degene die dit leest dat ik knettergek was. Ik was het ook. Maar zo is het niet altijd geweest. Het ging me niet om roem of rijkdom. Het ging over duisternis en hoe ze nooit eindigde. Er was geen zomer. De wereld was gedoemd en zo voelde het ook aan. Iedereen was in paniek. Er heerste een enorme voedselschaarste. En alles wat mooi was stierf.

Ook mijn geliefde Stefanie. Ik zou nooit – ik weet dat ik nooit, zou leven zonder haar. Maar ze bleef niet gespaard van de turende duisternis dat alles in zijn weg opslokte. Ja, de duisternis viel wijdopen en oeverloos. Ik ontsnapte nipt. Nu is mijn ziel gescheurd, misschien was ik beter meegezogen in het hele gebeuren. De pijn om te overleven, het verlies van mijn betreurde Stefanie. Ik keerde moedig terug naar waar ooit het dorp van mijn jeugd was. De straten leeg en ongewoon stil.

Ik keek rond en stelde vast dat niets meer zou zijn zoals het was. Hun lichamen lagen er nog. Ik wendde mijn ogen af. De beelden speelden zich opnieuw af in mijn herinnering en ik was beter nooit teruggekeerd. De kilte was te snijden.

En net als de lichamen lagen enkele gewassen ongeoogst op de velden te rotten.

Misschien kan ik jullie haarfijn vertellen wat er allemaal gebeurde. Maar mijn wil dit te doen zou een bekentenis zijn en dat wil ik ten zeerste vermijden. Ik ben een slachtoffer, net als ieder doods lichaam in dit dorp.

Mijn geliefde Stefanie, een vrouw waar zelfs de engelen jaloers op konden zijn. Geloof me, ze waren het. Mooi in al haar grootheid, speels als een bloesemwind in mei. Ik schudde haar geest van mij af. Even maar, want lang zou het niet duren voor ik haar gefluister weer zou horen. Nooit had ik gedacht dat mijn woede zou ontluiken. Maar eens het idee was geboren bleef het groeien. Als een stem, dat ongewild aanwezig mijn dagen vulde. Ja, beste mens, ik die klein en nederig op de achtergrond leefde, een figurant werd van mijn eigen leven. Ik beste mens, nam het heft in handen.

Het idee mijn Stefanie af te geven aan ander. Rijker in zijn soort maar bruter in zijn aard. Die met de ruigheid van zijn lichaam haar tederheid schenden zou. Neen, de gedachte alleen maakte dit alles ondraagelijk. Ik handelde snel en onberekend. Lachte soms waanzinnig, tot huilens toe. Maar altijd had ik maar één beeld in gedachten, mijn Stefanie… Toen het dorp stil werd en de enige ademhaling het mijne was, begroef ik in alle stilte mijn geliefde. Ja, toen werd duidelijk dat haar schoonheid, nog mooier dan dat van de jaloerse engelen, onsterflijk was. De dood was haar verlossing en mijn ondraagelijke pijn.

 Lily May Parker/2014

Beautiful babygirl ❤️

Not the end they say

Djerzy

Als ik schrijf, de duivel weet hoe vaak ik schrijf, moet! Mezef dwingen details te elimineren. Simpel op zich, moeilijker dan je denkt. Mijn ervaring kan detailwaardig zijn,het uwe niet. Alsook ondervonden dat ik andere details zie dan jij, dan zij...dan gelijk wie trouwens.

Ben bezeten, doch trouw aan mijn gedachten.

‘K erger me mateloos aan het clowntje van mijn kind, statig zoals we hem sedert jarenlang in het gezin kennen blijkt hij nog steeds te zijn. Hij sierde mijn muur destijds,  schuin over het bed met de breedste grijns dat je je maar kon bedenken...

Soms hoorde ik zijn iel gelach weergalmen tussen mijn lakens door. “verstop je niet kleine Nathalie, laat ons spelen”. Kinderen hebben enorm verbeelding en helaas voor mij heb ik het nog...maar die clown. Ik betwijfel of mijn verbeelding me veel parten speelde.

Niettemin staat dezelfde  griezel er nog steeds, Djerzy de clown. Een veertje in zijn rug laat hem opwinden eens volledig opgedraait vullen enge klanken de kamer...jaren veertig cabaret vult en golft een sfeer mee waarin ik me ongemakkelijk voel...kijk liever niet teveel, naar mijn jeugdige griezel van weleer...maar wegdoen,lukt me niet....

De witte Tuimelaar

Mijn gedrag heeft nooit tot ontsporingen geleid. Misschien wel tot chaos, ik wist ze te beperken tot eigen pijn. Fysiek of psychisch. Hou het wel voor mezelf. En alle professionelen die me terug resetten mét eigenbelang deze keer, bedankt.

Af en toe paniekaanvallen. Mijn hoofd staat op barsten en ik kan moeilijk ademen. Paniek is een slechte raadgever, maar het palmt je, fluistert herkenbaarheid, en dan?

Mijn leerkracht Nederlands omarmde het feit dat ik van jongs stripverhalen schreef, gedichten, kleine novelles. Ik schetste en had nooit beide voeten op de grond. Hij wist indertijd dat ik gedoemd was. Op risico bepaalde amateuristische tenen te vertrappelen; hij beschouwde me als talent. 

Helaas kende hij toen al de keerzijde van de medaille. Zijn voorspellingen waren correct, futuristisch stipt en gedetailleerd. Mijn misantropie is groots en hoewel mijn voeten zoals ik zei nooit de aarde raakten, waren mijn armen nooit lang genoeg om carrière te maken. In de hedendaagse digitale wereld heeft een Neo-Romanticus geen plaats. Ik hoor hier niet. Letterlijk stam ik uit tijden van postduiven, woorden die schoonheid bestempelden in alom rijmende woorden. Och, er was depressie, maar nu heerst er ook depressie. 

Elke dag benader ik de bloedmooie witte duif in mijn tuin. Brief klaar en hoopvol. Ze is wanhopig op zoek naar haar til. Is alleen, dat merk je. Ik voer haar dagelijks, bespied haar en naar eigen zeg stalk haar vluchtroute. Iedere avond scheur ik het briefje in duizend stukken en spiegel woorden in reflectie...

'Ik ben niet gek, toch?'...

Er is geen veilige vogelvlucht...een havik, is er eentje teveel...

Dichters en Kunstenaars

Flowers of Evil;

De belangstellingen van mijn helder denken;

Orandum est ut sit mens sana in corpore sano, goed maar wat als ik niet gelovig ben. Misschien niet zo gelovig omwille waar anderen in geloven maar daarom niet minder loyaal aan wat ik denk. Ik ben geen moeilijk persoon. Soms denk ik dat ik er niet bij hoor. Gewoon. Te anders ben.

Er zijn er nog. Hooggevoelig, zielsverwanten. Er zijn er nog, maar dun bezaaid. Slechts enkele lelies in een poel vol kroos...

De een zijn oppervlakkigheid is de ander zijn gepieker. Het zou niet mogen. Als ze zich in mijn wereld; mijn wereld he Hilde ;) zouden bevinden, dan zou ik hen onder tafel spreken. Ze zouden geen gevaar betekenen voor mijn geestelijke gezondheid. Ik zou het hen niet toelaten. Ik bevind me nu echter in hun wereld. Ergens verscholen in de laagjes, tussenin,  hun maatschappelijke niveaus. Tussenin de absurde eisen en nog absurdere ethiek van hun wetenschap.

Mijn ouverture in deze aparte wereld is van kind af mislukt. Maar vaak dacht ik zelf de mislukte te zijn. Ik hield me als kind bezig met Charles Baudelaire (Les Fleurs du mal) of Edgar Allan Poe (The Raven). Met; wie ben ik eigenlijk? Nu jaren later zit ik nog vast in mijn poëzie en neoromatiek. Zij zitten evenwel vast in hun wereld…

Ik heb me zodanig afgebakend dat ik me soms de gevangene voel.

Ik waan me niet beter dan zij die ik niet begrijp, integendeel. Mijn eigenwaarde is nederig en meetbaar. Ik beschouw mijn demonen als werkelijk, ze zijn met zoveel…

Ik ben teleurgesteld. Maar wat hen betreft, niet weet, niet deert…

Dichters, kunstenaars we zijn niet heliocentrisch in de ruimte waarin we leven, we kunnen wel argumenteren...