Lily May

The creature of me

There is love,

this other side of me

a maniac

a menance

she with no common sense

but hey, I’m feeling beter, let’s say I do

got meds, you know the ‘wonderdrugs’

like floating poison in my blood

but right beneath the skin

the darker me is whispering

and I can’t seem to kill her of

she is next of kin

Love, our moments, 

even the silent ones bring me peace

healing of sorrow, it’s time to set the dove free

…🖤.. 

Schilder

’ t lijkt een lange dag, tussen twee gebroken steden

 dus denk ‘k, keer terug en voel;

 Z’n hand vertragen aan mijn kaaklijn

 opwaarts strelen tot bij m’n oog

 ‘k sluit beide en adem diep

 de kamer vult zich met hartritme

 een zacht doch sterk en beheerst geklop 

 mijn hand omsluit z’n vinger, k glijd weg

 droom…

 alles is veilig waar ik vlucht

 Hij cirkelt hoge sferen

 streelt mijn haren

 en sust, en sust

…

ademhalen

-vreemd is het ademhalen-

’t regent in nabijheid
van de oude treurende wilg
ontheemd in deze dodenplek
enige leven, enige bloei

alles is grijs
zelfs de hoge halmen riet
ze ritselen hun mars
docht de gezichten, de vogels
luisteren niet

zodra de lucht klaart
verdwijnt ook deze dichter
geen ziel of bloesemdwarrel
zal weten dat ‘k ben geweest

…

the mad storm that never came

As springsteen sang – Everybody’s got a hungry heart-

I was keeping mine alive
there is a sadness love, hidden in pretty smiles
and the number of tears fall counterwise.

Accros the river in my lonesome mind
far away from the promised land
you know were we are building castles in de sky
and following footprints in beachy sand.

On this stormy day, this guy passes me by
eyes of sorrow, his sadness spreads
he’s looking for a peace of mind
but I keep playing with high tie.

As I walk further, turn around one last time
the guy is gone, no more soul to see

wings,

I think they unfold, he flew away

hope mine will grow soon

someday

…

Dood is niet het grootste verlies

er dwarrelt bloesem

tussen hoge wilgen, lief

‘t paadje, zerken lichten op

onder spelende lentestralen

‘t marmer warm, de gezichten verstild

soms glimlachend 

soms vragend

‘k zwerf lichtvoetig

zie gevouwen lelies en broze beelden

wakend, treurend bij ongekende namen

tot...

dood, componist doorheen vervlogen tijd

zijn lied ontroert

ik volg en luister

het klopt niet,  niet meer

hij ontwart met fluwelen hand

lichaam en ziel

legt het ene tot rust

vergezelt het andere

ik volg gedwee

My dear heart;

please stop getting involved in everything

your job is to pump blood, that’s it.

Thank you

Crayon world

geen prater lief, geen praters, wij
grootser dan toen doch kleiner deze tijd
wanneer ‘t hart ongevraagd moedwillig
hunkert naar nevellichtjes aan ‘n horizon
hunkert naar de silhouet op de achtergrond

Vroege morgen, ‘t jaartal sijpelt
bloemblaadjes zweven tot verval
in vogelvlucht jouw richting uit
in vogelvlucht
vlucht
jouw richting uit 

The melt down

I can’t hold my pieces
there falling sweet love
shattering in thin air
fragile, I could’t hold
this precious life
no more...no more

Convince me
this madness is al but a dream
convince me!!
there is more to it
then that I have seen

Between me and this world
the cuts are to deep
I didn’t make the diffrence
so I don’t get to keep

breathing...heartbeating...dreaming

Aaneengesloten

De ogen uitvergroot

’t ogenblik, een firmament

van duizenden geknakte leliën des veldes

’t hart en nerven ontdaan.

Ze vallen niet te schikken, in keurige vazen vriend

niet te bewonderen onder menig moegekeken oog

poedewit en stervende, verstilling van hun soort.

De eenzame met marmeren huid, in laagjes op blauwgeaderde handen,

vindt in trage bloedsomloop moed hen te verzamelen

drapeert keurig, cirkelend, lelie na lelie

aan de tombe van ‘n ongekende dichteres

z’n ziel jong, de verhalen oud 

hij kon haar ziel niet spalken

de witte duif of leliebloem

kon dood zelf nimmer verschalken

…

droomlandschap

De wilg kreunt

wanneer m’n hand barsten raakt 

diep geschorst in tijd generfd 

‘k heb deze plek gevonden en wilg deelt, 

zondermeer.

Glazen uren dragen magie

duidelijk in zicht doch ongenaakbaar

de ruimte in mijn hoofd blijkt;

Een onbeslapen laken en Noordzee zilt

vult de kamer, ’n rozenbottelvenster

zonneschijfjes en streepjeslicht

kom lief, treedt binnen 

vingerafdrukken priemen slordig

links en rechts op je huid

m’n wereld is illustratie, ik leef er

’t is reeel

ontkennen van z’n bestaan

is slechts een woord…

ongehoord

I come for your heart

Lucifer has an angel love

although life wasn’t hers,

she died a hounderd times

between heaven and hell

that little place called earth

that’s kinda her playground

kinda her world

Lucifer has an angel 

trying to ingite your light

poisoning minds, seeking out tragedy

hunt down sorrow for sorrow is life 

that angel called on you

searched for a long lonely time

now enfolding wings on your body, my love

taking you with, forevermore

her world, her rules

stealing you…was never a crime

…

Never tame what is wild 🖤

Tijd

Kon ik maar
over velden zweven, bries op schemering
keren, geduldig
zorgvuldig
lentebloesem glinstert op vleugels

Kon ik maar
ontvouwen, beschouwen
ruisen in tegenstem zodat ik huid
gehavend en kil
zalven kan, lief

voor mijn voeten, kromt ‘n wezen
klein, fragiel,  contouren van een vlinder
vervormd, misvormd en reddeloos zo blijkt
geen eerste vlucht, geen pril bestaan

kon ik maar, kon ik maar

..🖤..

Spookhuisje

’t Veld is vervallen lief
doch ‘t licht blijft gloeien
geen duisternis op deze plek
geen duisternis behalve ik
er is ’n vrijheid dat verlangt
gevangen te worden, gehoord
uit vrije wil, een keus…

Plots vult stilte zich met merelzang
en ‘k voelde hoe het was te zweven lief
geen plausibele uitleg, geen verband
er was, jij was muze
en vlinders kwamen spelen

Moi, l’enfant

Mouette sur la mer

flottante de ces grandes ailes

oiseau libre

oiseau puissant

je la regarde, enteroge mes pensees

et fait samblant de comprendre

sa prendra du temps

oublies les images

les nuages noir

les fleurs sauvages

sa prendra du temps

rever d’etre moi

mais je suis d’ailleurs

l’enfant, avec des mots de poete dans les yeux

je suis d’ailleurs

ne serai jamais comme eux

Gravey@rt

Sleutel item

‘k neem je mee

ergens, de duistere steeg

’t gedrocht, het monster!

Luister hoe het zich sleept

mechanische slow motion

heb niets echt in greep

feit of het nu echt bestaat?

Die woedende gestalte

blijft me gadeslaan

‘k nam je mee, lief

ergens,  de duistere stegen

niet aansprakelijk voor m’n demonen

doch heb ze nooit verzwegen

neem tijd, kijk

zie me voor de geest

deze wereld is niet nieuw

ze is er altijd geweest

…🖤…

Graveyard Carousel

Graveyard Carousel

A little ode to Clyde Barrow and Bonnie Parker.

Even in death, Clyde my love
even in death we can’t be stopped, we can’t be told.
Softly spoken words in our morning bed
‘bout robbing banks at the hour of noon
dancing on a graveyard under a full moon
your arms around my waist, Clyde!  I’m so in love.

 

But,

ain’t it sad we died in ambush that day?
We never had the chance to escape anyway.
The death gift gaves us more time together.
Yeah baby, more time forever.Always at play,
no boundaries all day.
Even if we breath no more, we always have youth.

 

So,

Let’s wander this graveyard that has been our home for years!
Ride ghostly carousels, love and laugh true nighty tears.
cause at the first morning glory we must dissapear
to the dark of our coffins, just resting tight

 

Bonnie and Clyde, always side by side

Lentevlinder

hoezeer lief

zijn we gekeerd

van schemer tot gloren

en de vreemdheid dat hult

in kennis van wie we zijn

‘t hart leidt een oorlog

in ‘t geklop ligt hoop

al brengt deze niets teweeg

‘t is gevoel lief

dat het ritme

van dit leven regeert

...🖤...

Schemer leven

Wie me leest,

ziet of spreekt nooit

daar ‘k ben dicht en vaag 

’n tikkeltje vreemd. 

Schiep wie ik was en sterf

tomeloze woedes,

was duisternis voorbestemd.

De balzaal leeg, doods en obscuur

doch ik dans met ’t spiegelglas

masker te hand

blijven dromen, bezeten

gedwongen

kan geen moed vergaren

m’n wereld is verzonnen

…🖤…

Trapped

Forevermore

Forevermore

All my thoughts

dramatically fragile

I know you hear whispers love

whispers in your mind

but not all of them are mine

I’ll stay low

lingering in darkness

longing to

so close

no walls

no blinding lights

I’ll stay low

beneath sun rays like nothing is real

be cold and still when I’m coming for you

growing closer, reaching further

Patiently waiting

wandering the pieces left

of your human soul

…

Lily@rt

Alter Ego 

Lily@rt