fabuleren lief

verzinsels in zinnen

in woorden weliswaar

over ’n dode dat uit het graf oprijst

marmeren voeten in aarde plant en lacht

dood laat geen sporen na op ’n ontembare ziel

regen valt in sonnetten, in beekjes over huid

in kleine waanzin zwermen nerveuse vogels over deze tuin

in een handgebaar, feeëriek welteverstaan

fluister de dode in lentebries;

Lief, ik kom eraan🖤

Zero

de jager naast en regenvloed stort

huilend omlaag. 

Zou kunnen vluchten, rennen en leven

doch de kogel treft verlammend raak

mijn lichaam zijgt neer 

gedachten vertragen

en regen vlaagt voorts in bloed getint rood 

bladgeruis luider wanneer pupillen verkleinen

hij mikt opnieuw 

zwarte nevels

en dood

…🖤…

Secret doors to sliding souls

Secret doors to sliding souls

it’s time, time to leave this world behind

before dream and reality collide

time to spread out wings

come on love, let’s fly

no more drowning in the past

so let those wheels spin

come on let’s drive

one way, our way

free me from myself

and as we pas the bulletfire

we know it’s not the end

...

letters to Clyde 

Absoluut

’t is het kruispunt

waar horizon ontvlamd 

om nimmer terug te doven

te ontaarden

schittering op zand

en alles wat betekent

meer dan enkel zijn

een sintel op hoog water

een blik van zielenpijn

’t is kruispunt lief

waar horizon ontvlamd

en bruid van koud en nevel

silhouet lijkt op het strand

…🖤…

Pop up Paradijs

Pop up Paradijs

hoe leg ‘k je neer? Zoals ogen je waarnemen 

of zoals je bent lief?

wikkel, met leliewitte tederheid

in zijden windels, jou

hoe leg ik je neer? Oker en sepia 

kleuren je lichaam

breek aarde open met geronnen tranen

als oneindigheid, als gelijke

doch vertel me lief, hoe leg ik je neer?

tegenover elkaar, de wereld stil

een ogenblik, een seconde slechts, desalniettemin 

‘k waan ons één want slechts één hart klopt 

schaduw je lippen en dood schaduwt je ziel

Lief, de indruk dat je leven achterliet 

blijft nimmer anoniem

…

Letters to Clyde

Shadow

Bright eyes

Bright eyes

It snatches, like passion

like poison, evil when woke and secretly always near.

My pen dwells a million times and more,

writing down this obsession, the fragments and glorie

off it all.

The fall, the fallen, love 

every footstep, unguided is self destruct

and the path is silver shining in the valley of my world.

Death himself is witness as I lost my feathers, a few every day 

no more wings love, no more floating up and away

but faithfully I smile when your memory appears

whilst the last of my sanity,  forever dissapears…

Heden

delen, radeloos soms lief

‘t leven dat m’n leeftijd niet blijkt 

sepiakleurig in lichte heerlijkheden 

en bittere nachten vol veelvoudige sterrenregen

’t klein geluk.

Delen, nog en opnieuw 

duizelen van laag naar hoog en terug

verpozen in ’t kalme midden en vervoering vinden

tussen blanke lijnen op zon gemerkte huid.

Delen…

de subtiele materie

‘n gloed van duizenden vuurlichtjes

en de glimlach dat me tot ‘t bot steeds en altijd

diep ontroert

Melancholia

Melancholia 

Sometimes the nightmares are recollections of early childhood years. Those who should have been innocent, wonderful, no fears

for now this awakening, this lifetime almost impossible to heal

always this shadow, this vague infant me following my heels

the Lily May character, isn’t really who you see, but the only way for her to live

is by living through me. She a variable reality, a dream, a frame,  I trespass ever day

she snatches glimpses of the old me away.

And now dear friends, I grant her the conditions to be

which also means the killing of me

Lazarus effect

‘t vloeit lief, 

bloed naar het hart

als een kleine zwarte vlinder

bloembladsgewijs tere vleugels openslaat

‘t vloeit

mierzoet en eindeloos

een levensadem en de tol van vrijheid

wanneer de kooi een kier vertoond

en doornen scherp

huid bekrassen, dan vloeit ‘t lief

naar de nerven van het hart

opstand

...

requiem for a light

Requiem for a light

Upon seeing this ghostly morning, the air was strange and rather tight
but most remarkable, for me, this tortured soul
was the precense of this glowing, beautiful sure enough
and strong bright light.
I merely woke this cold stoned morning, uttering words
strange but, no fear
‘cause this light reducing all coldness
was warming my heart, close and near.

Then came departure of this odd night
slicing and killing fading out love
this passion I agreed to never forget

for now, my soul, old and tired among this day
still for no obvious reason along these days
I can tell, I poet with no adequate idea how to be
how to live in cold stoned life
shall close my eyes for daylights beauty
and rest my love, my disordered mind

Raaklijn

Kan uren zitten

staren, fluisteren en zingen misschien

doch zij die ontslapen

blijven daar doods te wezen.

Kleumend in deze lente

draagt m’n huid winterzon

zilvernevel sluiert tussen stenen

onleesbare jaren en starende ogen

strak en ijzig.

‘K blijf nog even, rug tegen de wilg

deze plaats gadeslaan 

getuige van ’n exacte wetenschap

dood blijft doods

in knekellandschap

…

opstand

in menig straat

oneindigheid van mensen

verstild, ik, altijd stil

‘k wil vogel wezen

vleugels strekken en vluchten

het lijf scheuren en wegebben

als wolkennat sijpelen

wegsijpelen

verdwijnen

Ooit was kunst;

moed te verrijzen

glimlachen en veinzen

doch ik ga vergrijzen

stil, verstild

niet te grabbel, nooit te gooi

achter de bladgouden tralies

van mijn ghotic eigenste kooi

...

Black rose

wish I could capture time

in a small jar, keep it close

watch it

study it

only open it with motivation

spend it whenever I like

Honestly time frightens me

with his slowly slipping away character

crumbled before you realise

it is gone

I wish I could capture time

in a small jar, keep it safe

oceans away from slipping by carrelessly

or end it now without complicity

…

Potsierlijk

Potsierlijk

‘k achtervolg je

door granaatzwarte tunnels

’n soort overmacht van voorsprong

kan niet inhalen, lief licht

het tumult in mijn hoofd

een soort rouwstoet, de donkere koets

’n dode gelauwerd doch overwinning was nooit feit

knoken ontveld, gevlad als bij wijze gedood

door ’n jager, een geliefde

gracieus neergestoken

geklist.

Rouwenden omzwermen jammerend de kist

‘k achtervolg je

gillend in deze zwarte ruimte

stilte luidt loeihard

stervende! Dood!

niemand dat het wist

…

Kamer

m’n ziel spreekt ontroering

en ik veins geluk

als opvoering, de act!

Tenmidden zandloperfiguranten

’t oprechtheid van m’n hart

immer zij heerst, klopt

al klopt ’t niet steeds

doordrenkt van ’t floerse bloed

ik mijmer, in het hoekje

van de lege kamer, grote vensters zonder licht

vermijd het stipje werkelijkheid

dat ’n dichter van gek wezen

onbeschaamd beticht

Zonderling

‘t hemels geheim

waarin een dichter ebt

zich slechts herpakt

wanneer vloed d’r lippen raakt

zout ogen laat tranen

op het zilte van dit strand

‘t hemels geheim

ik droom, neem me;

In de maling, draai de molen

‘k blijf immers toeschouwer

in deze opera, stilzwijgend aanwezig 

geraakt tot de ziel door halmende cello’s 

een doorgedraaide dirigent

en Montserrat Caballé dat zingt over,

‘ hemels geheim 

...

Poezie

Lily@rt

Lily May

dezer dagen

Dezer dagen

vaak denk ik
aan woorden van respijt
dat ’n zoon achterliet
bij het graf van z’n vader

nog steeds

wandel ik de sporen van die dag
dat uur, het moment
hoe ik ze doorbracht

’t geheim van de sterveling
en het licht dat haar gezelt
‘t volmaakte, lief
waar een hart naar reikt

er is geen loslaten
zelfs na jaren, blijkt
het raadsel, ons leven

neem me mee
ben bereid

dead leaf butterfly

didn’t you hear the whispers?
Or her voice wrapped round the stone
this yard full of dead-end signs
but I don’t feel sad,
used to, not anymore

it’s like leaving, one step at the time
leaving a part of reality
to go on live in mine

it’s like floating as snowflakes
carried high by stormy wind
but you can’t feel the cold love
cause you’re freezing death whitin

that’s how I got away
tear up and leave
that’s how I got away
cause I did believe

we would meet again