Photography Lily May Parker

Blauwe walvis

Blauwe walvis

‘K herken je, glimlacht hij

op vasteland bij avonrood

‘k herken je lief uit ver verleden

Ik ben wig tussen leven en dood.

Vouw dromen en kleine wensen

volg z’n blik, steeds berust

een dunne draad

heden en toekomst 

melancholie aan Oostendse kunst.

Toe lief, luister;

Laten we stijgen! Hoe moeizaam ook 

in blauwe lucht

zijn glimlach deint in stilzwijgen 

hij houdt me tegen nog voor de vlucht.

We kijken verder een rode zon 

lonkt vreedzaam boven de zilveren zee.

Ik moet vertrekken, neen lief treuren

waar ik ook ga ik neem je mee

…🖤…

Uit niets

mijn hoofd tweehuizig lief

de ziel hartvormig

toch geloof ik, tergoedertrouw.

Daag ik, daag jou!

Bij zwak licht en duistere dromen 

een weg te vinden voorbij dageraad 

voor ochtenddauw.

In drukinkt dit schrijven, eeuwigheid is ’n gevoel

het tikken van de wilg op donkere ramen

rijmt het tikken van de klok

wijzerloos en zonder doel.

Stilte, stilte blijft mijn lief

waar ik ogen rust

smalend in hun gloed 

zijn we eigen en merkwaardig

bitter doch berust

stormvlogels in zomerzon

strengelen vleugels ineen

stormvogels aan de horizon

vliegen nooit terug maar altijd heen

…🖤…

Awakenend

O light!

I uttered, I sighed

I seek thou beautiful rays entwined with magic

on this moonless night. 

Were are you beaming?

Show me my treasured light the path to you!

Enfold velvet flowers with a wild edge for dark beauty

let me taste the waking love

of what lies beneath this spellbound life!

Show yourself light!

Show me how to love

without sorrow and fright

…🖤…

Vrij

Verloren in zonlicht, 

tijd en zijn diepgang

oogst hij m’n glimlach 

vertrouwen, schenkt hij mij

wandelen we in tussenland

als spelende kind’ren, ravotten

om met stilgeworden gezichten

staren staan, naar blauwe vlinders

en vleugels van parelmoer.

Ragfijne vrijheid, we maken even deel

van zorgeloze ogenblikken

schaars doch betekenen zoveel

geen schimmen dezer dag! 

Enkel L'art poétique

zweven op zilte tonen

dansen zonder muziek

nippen van ’t leven lief 

zondermeer, zondermeer

twee harten, één ziel

ooit strijken we samen neer

…🖤…

Verdwaalde gazelle

Verdwaalde Gazelle 

Ben ‘k vergeten in dit dal lief?

Onder deze bloedrode zon

m’n oudheid gewaardeerd 

doch ik blijf vergeten

en nu lijkt sterven nabij.

In ernst en hartstocht

wieg ‘k mee, wieg ik mee

Kijk bedachtzaam, toe

hoe honingharen verzilveren 

en bloesem deze tussenwereld

geen dag meer overleefd

Pluk me, jij

met jouw smetteloze ziel

bewaar me, nabij je zijden hart

ben stilgeworden toen ik verdwaalde

en duisternis en lot dodelijk heb getart

…🖤…

Home

Getemperd

Getemperd 

’T is midwinter lief, midwinter in mijn hart

nuchtere ik krijgt bovenhand

onafwendbare stroom kolkt mijn lichaam

sleurt mee, ‘k volg gedwee

ogen omrand met zilte

ben de zwakste van ons twee.

Vandaag berg ‘k alles, duister krijgt z’n zin

geen gauwdief van licht zal ik wezen

geen sterke drager evenmin,

verdoof denken en ‘t galopperen van mijn hart

verhul wereld in spinrag

sluit ogen, neem jou mee 

waar alles is gestart.

Dagen verstrooid lief, volg

tot bij dat sterrenmoment.

Nu kan ik slechts fluisteren in leegte

hoe dierbaar je bent

…🖤…

gedicht

Epistel uit; Brieven aan

Mijn pen is niet verguld in zomerzon

en gekraakte aarde onder mijn wezen 

smeekt regen in juli,

lief, ’t hart blijft standvastig en

aan warme genegenheid besteed

doch gezond verstand overheerst.

‘k schets;

Uren van passie en tomeloze liefde

gegraveerd tot fragment

en onuitgewerkte dromen.

Hou mezelf in toom lief

ondanks priemende smart.

Hou mezelf in toom

met ’n euforisch hart

…🖤…

Fragment uit een dagboek

Epistel uit; Brieven aan

’t gebeurt wel, dat ik alleen achterblijf in kronkels van denken. 

Dat ik verdwaal in wegen van woelige gedachtes of gevangen blijk in angstdroom.

’t Gebeurt wel, dat ik sanguinisch van aard te veel emotie plaats in dode bochten

doch sentiment en passie mij ook aangeboren blijken,

blijf ik bedeesd mijn vriend.

Bewust dat alles mij een impasse lijkt, 

geduld dat een onzekere ik aanvaard en moeizaam leer.

Een teruggetrokken leven, is een leven

nimmer zal ik nog egoïstisch wezen

en vragen om de vleugels dat mij zo dierbaar zijn.

Lot, ik accepteer jou en word genoot.

Uw Lily May 

…🖤…

Steen

Waarschijnlijk

alle hoop opgegeven

geen dichter lief,

ik weet geen dichter 

slechts ’n geringschatte gek

dat zich waant in droom

woorden speelt alsof

woorden raken op blad

en stem geen boventoon kent. 

Niet meer, niets meer

dan ’t raaskallen van een rusteloze ziel.

Doch, verbiedt mij ’t schrijven niet

ben niet uit op roem

ben niet uit op erkenning;

Inkt vloeit waar ik ophoud

…🖤…

Een brief in kwadraat

‘k verzaak plicht

bij weerspiegeling op water

te luisteren en vertellen 

over ’n vreemde periodiek

over het uitstorten van ’t hart

en z’n nobele waardering

doch vergeef me bij deze

de lichtzinnigheid, lief

dat ik soms met zweven verwar

elk ogenblik, 

elk ogenblik wil ‘k dwalen

tussen huiver en geluk

en deze sentimentele bui

zo vurig als absurd

is wispelturig van aard

maar beschrijft met absolute nauwkeurigheid

een liefde; ongeëvenaard 

…🖤…

Een brief

Mijn aloude lief,

vertel, vertel

hoe leeft men leven

en talloze zegeningen?

Als onherroepelijk dood

z’n schaduw werpt

op m’n gestel.

Hoe zweef ik?

Met ongekunstelde vleugels

op een onschuldige zomerbries,

als duister lonkt en flirt 

om elke hoek.

Vertel, vertel,

In alle redelijkheid

hoezeer in grote spijt

ook u in onkunde zijt

’n barrière te plaatsen

tussen het opwellen van tranen

aan u gewijd

…🖤…