Syndroom

wel danig soms,

hunker ik je ziel

in opkomend getij

of nakende winter lief

leed groeit veren

‘k verken terrein

met flanellen geduld

en kristallen geraamte.

Noem me tranerig!

Frêle met een tikkel retoriek

doch mijn stille getuigen

dit leven is onstuitbaar 

met gevoel voor dramatiek 

…🖤…

‘met kleine vlinderhart, liefde getart’

‘Onderhandelen met doden is krankzinnig’ Ben vermorzeld, verslonden vleugels ontroofd, dwaling in lucht een stervend blad, roestgetint in winter bevroren tot de nerf. Gisteren nog de bloedsomloop van ’n wolf stil bij mijn trouwste en liefste kamerfilosofie over dood & gevolg verdriet in stem doch ’n buik vol vlinders. ‘k slaap niet, lijd geen honger wel pijn geen behoefte of gebreken; ‘Herinner je het strand lief in augustus deze zomer de wind stal een strandbal rollend voor zijn vrijheid weg van het huilend kind.’ Dus lief, met blindheid jij voor m’n fouten en gebreken de engel dat viel uit ’n kanteling van de lucht in volle vlucht …🖤…

Distantiëren

Distantiëren 

‘k val terug in de kudde

doch plande ontsnapping

mag mezelf niet verliezen

niet deze keer.

Dit enge universum

tamme leugenachtige schapen

witte vachten in de zilveren maan

en mijn haren blijven zwart.

De lucht te ijl…gevangen, te gevangen

mijn tanden glimmen

holst van de nacht.

Met onnoemelijke angst drijf ik 

de kudde, schuimbekkend uiteen

ze blaten, ze rennen…vierpotige wolkjes

doch ik, kleine wolf

raas er dwars doorheen 

When the Wolf walks by you – you will remember.

Lily May Parker

…🖤…

Hela in nevel

Hela in nevel

Kribbel woorden; Vandaag is er zon

doch per definitie debatteer ik weer 

touren in eigen leven, 

struikelen onder ’t gewicht

koesteren van zorgzaam geplande veertjes

en ‘t gloed van tegenlicht.

Nog steeds die zon in waterverf lucht

‘k dwaal tussen velden, cirkel de koren

Plan ’n vertrek, vogels in vlucht.

Wat opstijgen betreft

best, blijf ‘k even ter aard

tot vleugels terug ontplooien 

en moed is vergaard

…🖤…

Vleugel

tijd sterft ’n eigen dood

strijkt wijzers als moois

doch ben niet vrij

leef niet in realiteit.

Losmaken scheurt

de vrouw van ’t meisje

en het bloed van de ziel

kleurt haar tranen roze.

Des te korter lief,

des te korter de nachten van illustratie,

droom en bestemming

des machtiger het gemis

van tijd en leven

mits toestemming

…❄️…

When whispers fade

m’n dood graaft geen afscheid

of woorden van lage schaduw

’t leert enkel geduldig wezen

een gevouwen winter

op een roestig eikenblad.

Je tuurt naar letters

spreekt klanken eens naam

rouwen om het ongezegde

om mijn dwaze trots en faam.

Je kan wachten en treuren

novemberrozen kransen

uren blijven staan.

Je kan wachten en treuren

ogen vol rouw en regen in je haar,

dit graf is niet mijn thuis

je vindt me lief

eenderwaar 

…🖤…

Death letters to Clyde

Lily@rt

Nacht

Kun je huilen lief?

Wanneer nacht gesteente blijkt?

ben gevangen

ben verlamd.

chaos leeft, 

longen branden

de ziel zo frêle

huist geen lichaam

niet meer.

In schemer klanken vormen

ben je wel of ben je niet?

Vertel lief kun je huilen?

ben je sterk

en huil je niet?

…❧...

http://nl.wikisage.org/wiki/Lily_May_Parker

Agatha & Strap

Tussen woord en weerzin

Laatste vlinders cirkelen,
nabij lavendel uitgebloeid,
vergeten zon 
in lichtblauwe nevelslagen,
ontwijken honger tot schemer daalt.

De laatste vlinders vallen,
als kleine vlokjes puur.
Dood verdrijft al honger
en leven op de duur.

Laatste vlinders liggen,
in stilte naast bloemblad,
herfst kent warmte doch kilte
had de overhand

...🖤...

stars across the moon

I am Lily May

lily@rt

van binnenin

Ik leef liefomdat ik beneigenlijk omdat het hartklopt in 'n handpalm

Ik leef

doch glip in schemermisvorming van denkenop 't eerstgenoemde dag

Ik leef maar dwaaltussen krijtlijn en gelukweerhouden van ’t grafplezier van mijn stuk

...❤️❤️❤️❤️...

Lily@rt

Harlow

Meadow

Lily@rt

Christina

Dogs❤️

Bloesem schade

Bloesem schade

Zoveel zomer werd herfst,

al solitair bleef ‘k raaf

tussen dansende mussen

teder maar ik meen

spot te herkennen

in verenglans

wolken schurken

over zongebleekte botten

parelwitte ribben

doch mijn veren blijven zwart

Legaat

Sorrow

When I sigh; Cause I have to leave you love breaking inside a new way of bleeding I run but can’t hide Togheter again yet not in our time good enough for now this change...our life but promise me my man on this dark starry night; One day you’ll make me your loving wife Yours truly in madness and loving sacrifice

Elisa

Eyes are never quiet

beautiful moon

Marnie

Gevlogen

Bittermooi jij,

dat kippenvel modieus maakt

met vederlichte rakingen

van huid naar hart

van hart op ziel

we offeren tijd

in gestileerde bokaaltjes

klokken tikken staande

en bloed stroomt sneller

‘k hecht aan jou

deze nazomer in september

de zwarte zwanen aan het meer

’n waaierende wilg

nabij het stenen graf.

Bittermooi jij;

My red sunset

color all leaves

in the shape of my heart

…🖤…

The Lily Watch

brise ‘l idylle dans l'oeuf

Cinnamon Escape

Lily@rt

@rt

Lily@rt

La muse

Mijn schrijvens lijken ijlbrieven

waaierende woorden over ’n ziel

hartstochtelijk stervende in kleine oorlog

binnenin ’t blauwgeaderd lichaam.

Het tekent doch ‘n glimlach 

blijft atrium van mijn buitenkant.

Ieder verliest zich in vergetelheid

de pen draagt wat stem niet kan

neemt gebaren over in inkt

neemt leven over op papier.

Kleine vlinders spelen over de zee

in mijn verregende wereld

is dit zegen

…🖤…

paperwings

Vlinders

We voeren gesprekken over dromen lief,
over tuinen en bomen tussen dalia’s en lelies
over een wijze eik en een treurende wilg.

We dromen en plannen, hetzij officieus
over eindeloze dagen en diens eindeloze tijd
waarin beider gelukkig wezen en kunnen vliegen
zonder zorgen…zonder respijt

We dromen zo zorgvuldig en geduldiger dan kind’ren
die wachten op 1ste sneeuw in winter.

We ontvouwen langzaam vleugels mijn allerliefste kijk;

Je vleugels sterk en roodgeaderd, bonte kleuren als zomerzilt
Lief, mijn vleugels klein en duister van aard, fragiel en pril.

Vertel me,
hoe neem je me mee hemelhoog wanneer ik slechts in laagte daal?
Prachtige vlinder met het teder hart, vol sterkte en moed
hoe bouwen we samen verder aan ons verhaal?

Toon me, toon mij lief hoe het moet

…🖤…

Drawing love

Eindeloos

We voeren gesprekken over dromen lief,

over tuinen en bomen tussen dalia’s en lelies

over een wijze eik en een treurende wilg.

We dromen en plannen, hetzij officieus

over eindeloze dagen en diens eindeloze tijd

waarin beider gelukkig wezen en kunnen vliegen

zonder zorgen…zonder respijt

We dromen zo zorgvuldig en geduldiger dan kind’ren 

die wachten op 1ste sneeuw in winter.

We ontvouwen langzaam vleugels mijn allerliefste kijk;

Je vleugels sterk en roodgeaderd, bonte kleuren als zomerzilt

Lief, mijn vleugels klein en duister van aard, fragiel en pril.

Vertel me, 

hoe neem je me mee hemelhoog wanneer ik slechts in laagte daal?

Prachtige vlinder met het teder hart, vol sterkte en moed

hoe bouwen we samen verder aan ons verhaal?

Toon me, toon mij lief hoe het moet

…🖤…

Eye movement

De wereld tussenin, mijn hoogmoed

en de val van Icarus

gelijk lief, in andere lijnen.

Een witte tuimelaar strijkt  neer

in m’n veld vol dagbloemen

licht getrippel in dauw

hij wantrouwt mijn stilte.

Vanuit de schaduw van dit veld

prevel ‘k zijn schoonheid

maar mijn stem kraakt

en onschuld vliegt weg.

Mijn hoogmoed,

in andere lijnen lief

blijft gelijk aan de val van Icarus

…🖤…

Photography Lily May Parker

Blauwe walvis

Blauwe walvis

‘K herken je, glimlacht hij

op vasteland bij avonrood

‘k herken je lief uit ver verleden

Ik ben wig tussen leven en dood.

Vouw dromen en kleine wensen

volg z’n blik, steeds berust

een dunne draad

heden en toekomst 

melancholie aan Oostendse kunst.

Toe lief, luister;

Laten we stijgen! Hoe moeizaam ook 

in blauwe lucht

zijn glimlach deint in stilzwijgen 

hij houdt me tegen nog voor de vlucht.

We kijken verder een rode zon 

lonkt vreedzaam boven de zilveren zee.

Ik moet vertrekken, neen lief treuren

waar ik ook ga ik neem je mee

…🖤…

Uit niets

mijn hoofd tweehuizig lief

de ziel hartvormig

toch geloof ik, tergoedertrouw.

Daag ik, daag jou!

Bij zwak licht en duistere dromen 

een weg te vinden voorbij dageraad 

voor ochtenddauw.

In drukinkt dit schrijven, eeuwigheid is ’n gevoel

het tikken van de wilg op donkere ramen

rijmt het tikken van de klok

wijzerloos en zonder doel.

Stilte, stilte blijft mijn lief

waar ik ogen rust

smalend in hun gloed 

zijn we eigen en merkwaardig

bitter doch berust

stormvlogels in zomerzon

strengelen vleugels ineen

stormvogels aan de horizon

vliegen nooit terug maar altijd heen

…🖤…

Awakenend

O light!

I uttered, I sighed

I seek thou beautiful rays entwined with magic

on this moonless night. 

Were are you beaming?

Show me my treasured light the path to you!

Enfold velvet flowers with a wild edge for dark beauty

let me taste the waking love

of what lies beneath this spellbound life!

Show yourself light!

Show me how to love

without sorrow and fright

…🖤…

Vrij

Verloren in zonlicht, 

tijd en zijn diepgang

oogst hij m’n glimlach 

vertrouwen, schenkt hij mij

wandelen we in tussenland

als spelende kind’ren, ravotten

om met stilgeworden gezichten

staren staan, naar blauwe vlinders

en vleugels van parelmoer.

Ragfijne vrijheid, we maken even deel

van zorgeloze ogenblikken

schaars doch betekenen zoveel

geen schimmen dezer dag! 

Enkel L'art poétique

zweven op zilte tonen

dansen zonder muziek

nippen van ’t leven lief 

zondermeer, zondermeer

twee harten, één ziel

ooit strijken we samen neer

…🖤…

Verdwaalde gazelle

Verdwaalde Gazelle 

Ben ‘k vergeten in dit dal lief?

Onder deze bloedrode zon

m’n oudheid gewaardeerd 

doch ik blijf vergeten

en nu lijkt sterven nabij.

In ernst en hartstocht

wieg ‘k mee, wieg ik mee

Kijk bedachtzaam, toe

hoe honingharen verzilveren 

en bloesem deze tussenwereld

geen dag meer overleefd

Pluk me, jij

met jouw smetteloze ziel

bewaar me, nabij je zijden hart

ben stilgeworden toen ik verdwaalde

en duisternis en lot dodelijk heb getart

…🖤…

Home

Getemperd

Getemperd 

’T is midwinter lief, midwinter in mijn hart

nuchtere ik krijgt bovenhand

onafwendbare stroom kolkt mijn lichaam

sleurt mee, ‘k volg gedwee

ogen omrand met zilte

ben de zwakste van ons twee.

Vandaag berg ‘k alles, duister krijgt z’n zin

geen gauwdief van licht zal ik wezen

geen sterke drager evenmin,

verdoof denken en ‘t galopperen van mijn hart

verhul wereld in spinrag

sluit ogen, neem jou mee 

waar alles is gestart.

Dagen verstrooid lief, volg

tot bij dat sterrenmoment.

Nu kan ik slechts fluisteren in leegte

hoe dierbaar je bent

…🖤…

gedicht

Epistel uit; Brieven aan

Mijn pen is niet verguld in zomerzon

en gekraakte aarde onder mijn wezen 

smeekt regen in juli,

lief, ’t hart blijft standvastig en

aan warme genegenheid besteed

doch gezond verstand overheerst.

‘k schets;

Uren van passie en tomeloze liefde

gegraveerd tot fragment

en onuitgewerkte dromen.

Hou mezelf in toom lief

ondanks priemende smart.

Hou mezelf in toom

met ’n euforisch hart

…🖤…

Fragment uit een dagboek

Epistel uit; Brieven aan

’t gebeurt wel, dat ik alleen achterblijf in kronkels van denken. 

Dat ik verdwaal in wegen van woelige gedachtes of gevangen blijk in angstdroom.

’t Gebeurt wel, dat ik sanguinisch van aard te veel emotie plaats in dode bochten

doch sentiment en passie mij ook aangeboren blijken,

blijf ik bedeesd mijn vriend.

Bewust dat alles mij een impasse lijkt, 

geduld dat een onzekere ik aanvaard en moeizaam leer.

Een teruggetrokken leven, is een leven

nimmer zal ik nog egoïstisch wezen

en vragen om de vleugels dat mij zo dierbaar zijn.

Lot, ik accepteer jou en word genoot.

Uw Lily May 

…🖤…

Steen

Waarschijnlijk

alle hoop opgegeven

geen dichter lief,

ik weet geen dichter 

slechts ’n geringschatte gek

dat zich waant in droom

woorden speelt alsof

woorden raken op blad

en stem geen boventoon kent. 

Niet meer, niets meer

dan ’t raaskallen van een rusteloze ziel.

Doch, verbiedt mij ’t schrijven niet

ben niet uit op roem

ben niet uit op erkenning;

Inkt vloeit waar ik ophoud

…🖤…

Een brief in kwadraat

‘k verzaak plicht

bij weerspiegeling op water

te luisteren en vertellen 

over ’n vreemde periodiek

over het uitstorten van ’t hart

en z’n nobele waardering

doch vergeef me bij deze

de lichtzinnigheid, lief

dat ik soms met zweven verwar

elk ogenblik, 

elk ogenblik wil ‘k dwalen

tussen huiver en geluk

en deze sentimentele bui

zo vurig als absurd

is wispelturig van aard

maar beschrijft met absolute nauwkeurigheid

een liefde; ongeëvenaard 

…🖤…

Een brief

Mijn aloude lief,

vertel, vertel

hoe leeft men leven

en talloze zegeningen?

Als onherroepelijk dood

z’n schaduw werpt

op m’n gestel.

Hoe zweef ik?

Met ongekunstelde vleugels

op een onschuldige zomerbries,

als duister lonkt en flirt 

om elke hoek.

Vertel, vertel,

In alle redelijkheid

hoezeer in grote spijt

ook u in onkunde zijt

’n barrière te plaatsen

tussen het opwellen van tranen

aan u gewijd

…🖤…

Weegschaal

Weegschaal

nabij de lampenvlam

dierbaar hart

vergeet me niet

vergeet ook nooit

‘t koud laken van duister en schim

raakt slechts lichaam

nimmer ziel, nimmer de ziel.

Toe lief, mijn lief

draai ‘t uurglas terug

laat wakende ogen rusten tot licht hemelverte laait.

Toe lief, mijn lief

wat moet ‘k met deze tijd

als tussen gelach en geween

gij niet aanwezig zijt

...🖤...